Birkaç Gündür

Birkaç Gündür

Birkaç gündür içimde, yazsam da anlatsam da hiçbir şey değişmeyecek umutsuzluğu hâkim. Belki birkaç haftadır bile böyle olabilir. Fakat hatırladığım ya da hatırlamak istediğim midir demeliyim bilmiyorum, birkaç güne odaklanmış durumdayım. Hafızam, kötü olayların arttığı son günlerde, öncesini hatırlamamı istemiyor. Bu son yaşanılanlar sana yeter diyor. Öncesi bozar. Yozlaşmış insanların, beni getirdiği durumu. Bozulan iletişimlerin, bozdukları hayatları ve sonucunda bozulan bir psikolojinin üstüne bu yaşadıkların sana yetmeli diyor, hafızam. Bu yüzdendir bir hafta öncesini hatırlamıyorum. Bir hafta öncesinin hüznü hafızamdan silinmiş ama ne var ki bir hafta önce de üzüldüğümü hafızamdan silememişim.

Resim 愚木混株 Cdd20 tarafından Pixabay‘a yüklendi.

Tepkisizlik başlamış. Bünyem artık olaylara tepkisiz kalmayı öğrenmiş ya da bunu yapmak zorunda kalmış. Zaten artık tepki vermek de insana yaramıyor. Üstelik bir yere de varamıyorsun. Artık zaman değişti. Heves ettiğimiz, hayal kurduğumuz olayların skalası git gide düşüyor. Kendi örneğimi veremiyorum. Kendi örneğimi verirsem farkındalık nüksediyor vücudumda; başka bir kayıp, başka bir acı.

Çözümü olmayan bir hastalık sanki. Tüm bu yaşanılanlar, bana böyle hissettirmeye başladı. Sorunu çevremdeki herhangi birkaç insana yıkmak da çözüm değil, kendim de bulmak da çözüm değil. Çünkü insanlar değişiyor e hâliyle değişen insanlara karşı da tavırlarımız değişiyor. Biraz netlik katıyorum işin içine bu sefer de sonucu ben belirlemiş olmuyorum. Karşımdaki biraz gerçeklik katıyor, e bu sefer de o gerçekliğe inanmıyorum. Yani iki taraftan birine yıkamıyorum sorunları ve bu da beni bir su kuyusunda, yağlanmış duvarları tırmanmaya çalışıyor gibi hissettiriyor. Her çıkmaz sokağın sonuna geldiğim de kendimi böyle bir kuyuya atıyorum.

Resim 愚木混株 Cdd20 tarafından Pixabay‘a yüklendi.

Eskiden düşmek ve “dibin dibini görmek” gibi tanımlar uygulardım. Şimdi kendimi, içinden çıkacağıma emin olduğum bir kuyuya atıyorum ama her seferinde kuyuya bir güncelleme geliyor. Yok ipi kısaydı, yok dışarıdaki insan merdiven uzatmadı, yok duvarları yağlamışlar…

Acaba onlar mı bunu yapıyor bana, yoksa ben mi yapıyorum tüm bunları kendime? Bu da dibin dibini görmek gibi bir şey mi? Dibe doğru giderken, yüzeye çıkma süresi nasıl artıyorsa acaba kuyunun içinden çıkma süremi de böyle mi arttırıyorum?

İşte gece vakti insanın aklında ufku açıcı ya da karıştırıcı sorular.

Ve cevabını bulmak için biraz daha dibe düşmek!

Diğer yazılarımı okumak için tıklayınız.

Öne çıkan görsel 愚木混株 Cdd20 tarafından Pixabay‘a yüklendi.

Birkaç Gündür Birkaç Gündür Birkaç Gündür Birkaç Gündür