12-13 Şubat Günlüğü

12-13 Şubat Günlüğü

Anladım. İki günlük, günlüğün en can alıcı ve en doğru cümlesi, tek kelimeden oluşuyor. Dün sağa sola savrulurken anladım, kimse yardımcı olmuyor. Bunu düşündüm ve akabinde bir fotoğrafçı ceket gömlek değiştirirken yardımıma yetişti. Sanki ceket gömlek değildi de yüklerimi aldı elimden, biraz taşıdı kendince. Otobüste birkaç müzik dinledim sonra, sonra da hemen sıkıldım. Tatsız bir gün geçirdim. Akşam evime dönmek mutlu etti. Koca koca direkler dikmişler mahallemize, yeni fark ettim.

Fotoğrafı çekerken de ağır yükler taşıdım (Bir market poşeti ve gömlek ceket askılığı).

Akşamında üç şey mutlu etti beni. Yol boyunca kendimle yaptığım konuşmalar-ki bunları yazamadığım için de çok üzgünüm- Peysan’dan peynir helvası -ki bunu belki 6 aydır yememişimdir- ikinci “ki” ise burada bir reklam yok- Bir de akşam erken uyumam. Yok yok üzgünlükten, depresyondan erken uyumak değil, yorgunluktan bayılmak.

Yazarken fark ettim aslında gün içinde beni mutlu eden ne çok şey olmuş. Bir de anlamanın yanında farkındalığım gelişmiş. Urfa ve Erzurum’da iki köy okuluna yapacağım “kütüphane kurma” fikrini destekleyen arkadaşlarım oldu. Bu destekler beni oluşturduğum fikirden daha çok mutlu etti. Ne güzel ki aynı düşüncede olan insanlar var.

Ha bir de nasıl unuttum da sona kaldı bilmiyorum, oysa ki defalarca açıp okuduğum, beni en en mutlu eden bir mail aldım.

Bugün ise daha bir farkındalık ve her şeyin anlamlaştığı gün oldu. Elbette beklediğim mesajın gelmeyeceğinin farkındaydım. Bugün de anlamış oldum. İnsan ilişkilerine, kalbimi hızla çarptıracak adrenalin dolu çoğu zaman yapmadığım şeyler yapmış oldum. Yeni görevlerimi de öğrenmeyi ihmal etmedim.

Akşam eve dönüşte iki şarkı eşlik etti bana. Kayra&Farazi’den Mesela Yani ve Feridun Düzağaç’tan Boş Ders…

“Hangi deniz nereye dökülüyor, bana ne ben içimde boğulurken?”

Bir tanesi yağan yağmurun daha hızlı yağmasını hissettirdi. Öfkeyi bünyeye yükledi. Diğeri ise duygusallık kattı. Biri bana farkındalık biri ise anlam kattı.

“Benden bu kadar
Katilimin gözlerinden öperim
Hadi eyvallah”